Praca jest jak miłość, miłość do człowieka. Kochajcie swoje zawody. Cieszcie się, że macie ręce do pracy. Bądźcie jej godni. Pracujcie umiłowanie dla siebie
Praca, którą wykonujemy, jest rzutem naszej osobowości. Dajemy z siebie wszystko, albo z zupełnym obojętnością. Tylko pasja, zaangażowanie i ciągłe dążenie do celu mogą prowadzić do prawdziwego sukcesu.
Praca bez miłości jest niewolą. Nie trzeba się cieszyć z niej ani jej zawsze chcieć, ale trzeba ją przynajmniej lubić. Bez tego nie ma błogosławieństwa.
Praca nie jest czymś, co musimy robić, aby przeżyć, ale pewnym rodzajem poszukiwań - poszukiwań dobrego, ważnego i prawdziwego życia. Najważniejsze nie jest to, co nas czeka, ale to, w co sami się przekształcamy.
Praca, którą wykonywamy, staje się przyjemnością tylko wówczas, gdy praca ta jest zgodna z naszą pasją.
Praca nie jest czymś, co musisz robić kiedy nie jesteś wystarczająco bogaty, by cieszyć się życiem. Praca jest tym, co czyni życie interesującym, a także daje ci poczucie celu i samoocenę.
Praca jest najcenniejszym bogactwem człowieka. Bez pracy nie ma chleba, ale nie ma też zdrowia, siły, radości, szczęścia. Praca jest najpewniejszym lekiem na większość kłopotów duszy i ciała. Kto się boi pracy, ten boi się życia.
Praca to najdalej posunięty głód. Praca to obsesja. Głód to jednak przede wszystkim samotność. Praca to samotność. Praca - to oznacza być zawsze sam, oznacza być zawsze na własną rękę
Praca pomaga nam w dużym stopniu nie myśleć o życiu i zapobiega nam za bardzo o nim myśleć.
Praca zbyt często sprawia, że zapominamy o trzech rzeczach: o tym skąd przyszliśmy, dokąd idziemy i przede wszystkim kim jesteśmy.
