Praca, która nie przynosi zadośćuczynienia, jest niewolnictwem, najgorszym rodzajem niewolnictwa. Przyjemności trzeba szukać tam, gdzie wykonuje się swój obowiązek, a nie poza nim.
Praca nie jest czymś, co musimy robić, aby przeżyć, ale pewnym rodzajem poszukiwań - poszukiwań dobrego, ważnego i prawdziwego życia. Najważniejsze nie jest to, co nas czeka, ale to, w co sami się przekształcamy.
Praca nad czymś, co przynosi nam radość i pasję, nie jest pracą w tradycyjnym sensie. To część nas, czegoś, co robimy z miłością i pełnym zaangażowaniem.
Pracuj nie dlatego, że musisz, lecz dlatego, że kochasz to co robisz. Praca bez pasji to niewolnictwo, niezależnie od wynagrodzenia i pozycji.
Praca, zwłaszcza praca twórcza, jest jednym z najważniejszych środków ucieczki od siebie, stanowi formę bezpieczeństwa, jakie człowiek odczuwa, kiedy nie musi spojrzeć w swoje wnętrze.
Przyjdzie taki dzień, kiedy zdamy sobie sprawę, że samo ciężarne wyciszenie, wielogodzinne przesiadywanie nad pustym papierem może być równie cenne jak najzdrowszy, najpełniejszy śmiech. Praca jest absolutna, tłumaczy wszystko, daje sens, wprowadza harmonię. Rzeczywiście, czasem jako owoc długich godzin, dni, lat, przynoszą perspektywy nie do przewidzenia, a czasem - rzadziej - cud, natychmiast przemieniający chaos w porządek.
Pracuj jakbyś miał żyć wiecznie, żyj jakbyś miał umrzeć jutro. I pomnij, że praca nad sobą jest najpiękniejszą i najczystszą z mieszkań bóstwa w człowieku.
Praca nie jest czymś złym, co należy unikać. To jest nasza droga do ulepszenia, sposób na rozwijanie umiejętności, doskonalenie zdolności i odkrywanie nowych talentów.
Nie jestem produktem moich okoliczności. Jestem produktem moich decyzji. Twoja praca to twoje własne lustro, które odzwierciedla to, czym jesteś, a nie to, co masz.
Praca na ojczyste dobro niech będzie dekoracją naszego życia, a jej wytrwałość niech będzie dowodem naszej wiary i miłości do Ojczyzny.
