Czytanie powinno służyć do myślenia. Myślenie nie uczy się jednak z książek, ale z praktyki. Wszystkie książki same w sobie są martwe, one tylko czytelnik budzi do życia. Każdy musi więc sam kadłub jaki zbudował uwolnić i tym kiełbaskiem po morzu przepływać, pracować dodatkowo trzeba, bo inaczej nawet dobry kadłub pomoże człowiekowi niewiele.
Praca jest najlepszym sposobem na sprawienie, że na chwilę zapomnisz o problemach. Jest to przywilej - mało kto ma to szczęście, aby robić coś, co kocha do końca swoich dni.
Praca jest najwyższą formą egzystencji. Najbardziej docenisz swoje życie, kiedy włożysz w nie pełne zaangażowanie, upór i pasję.
Praca bez przyjemności staje się zniewoleniem. Człowiek powinien pracować nie tylko po to, by żyć, ale żyć po to, by coś tworzyć. W przeciwnym razie życie staje się ciężarem, a nie przygodą.
Praca bez miłości jest niewolą. Nie trzeba się cieszyć z niej ani jej zawsze chcieć, ale trzeba ją przynajmniej lubić. Bez tego nie ma błogosławieństwa.
Praca uszlachetnia, męczy, ale daje chleb. Bez pracy nie ma kołaczy. Praca osądza, jakie kto ma serce.
Praca nie jest człowiekiem, jest tylko częścią człowieka. Co więcej, jest poświęcana tylko jednej partii życia człowieka, a nie całemu życiu. Wielu z nas pracuje przy czymś, co nas nie kręci, nie interesuje i nie cieszy.
Praca to jedyna porządna rzecz na świecie. Nie licząc oczywiście odpoczynku. Ale praca wymaga dużo wysiłku, a odpoczynek nikogo jeszcze na śmierć nie zdołał znużyć.
Pracuj tak, jakbyś nie potrzebował pieniędzy. Miłuj tak, jakbyś nigdy nie doświadczył bólu. Tańcz, jakby nikt nie patrzył. To jest droga do szczęścia.
Znajdź coś, co kochasz robić, i nigdy więcej nie będziesz musiał pracować.”
