Praca nie jest czymś naturalnym. To jest wynalazek. Tak jak pułapka. To znaczy stworzone aby nas złapać, utrzymać nasze umysły gdzie indziej, obiecując niewielkie nagrody w zamian... jak kostki cukru do osła.
Praca to coś, co nienawidzi każda żyjąca istota. Ale widzę wśród nas istoty, które nie boją się pracy, które w nią wnikają z obydwu rąk i czerpią z niej radość. Są to rolnicy.
Praca daje człowiekowi nie tylko środki do życia, ale też poczucie godności. Bez pracy człowiek czuje, że traci swoją wartość.
Praca naucza dyscypliny, rozwija nasze umiejętności, pozwala odkrywać nowe pasje, daje poczucie spełnienia i niezależności. Jest to coś, co nadaje sens naszemu życiu i pozwala nam nieustannie się rozwijać.
Praca jest największą sztuką, a kto jest sztuką najbardziej miłujący, ten najchętniej nieustannie pracuje.
Praca jest wyrazem naszego wewnętrznego mocarstwa, naszej chęci zdobywania, naszej nieustannej walki o lepsze jutro. To ona buduje fundament, na którym wznosimy budowle naszych sukcesów.
Praca jest najskuteczniejszym i najtrwalszym społem społeczeństwa. Bez pracy nie ma zdrowego życia, ani rozwoju, ani bezpieczeństwa. Praca nie tylko zaspokaja potrzeby materialne, ale jest także źródłem złudzeń, planów i marzeń.
Geniusz to jeden procent inspiracji i dziewięćdziesiąt dziewięć procent potu. Praca to dwie rzeczy - wytrwałość i próba. Jeśli pracujesz wystarczająco długo i wytrwale, osiągniesz cel.
Pracować jest nie tylko obowiązkiem, ale przede wszystkim błogosławieństwem i przywilejem. Przez pracę zdobywamy mądrość, doskonalimy umiejętności, czerpiemy satysfakcję, spełniamy się i realizujemy swoje powołanie.
Menzel, twierdził, że praca to największa radość na świecie i że wszyscy artystyczni ignoranci, którzy narzekają na trudy, powinni skończyć z malowaniem.
