Sztuka to kłamstwo, które pozwala uświadomić sobie prawdę.

 Prawda to zawsze jest coś niemiłego, brutalne, zimne, okrutne, niewzruszone a jednak cuchnące swej własnym niewzruszonym okrucieństwem, jest to coś zupełnie nieczłowieczego.

 Zdarza się, że cierpiąc dochodzi się do rozumu, lecz rozum nie należy do kategorii moralnych. Nie jest nierozłącznie związany z Dobrem. Przeciwnie, zdarza się, że Dobro urąga rozumowi, Zło zaś o wiele częściej bywa rozumne.

 Prawda nie jest tym, co możemy zrozumieć, lecz tym, co nie jest nam w stanie uciec. Nawet jeśli nie zawsze jesteśmy w stanie ją w pełni pojąć, zawsze ona trwa i zawsze będzie prawdziwa.

 Twój obowiązek jest mówić jak masz co powiedzieć, a nie gdy masz coś do powiedzenia. To jest prawdziwe, nieodłączne znaczenie prawdy.

 Urojenie świata urojonego. To prawda.

 Prawda jest jak słońce. Możesz ją ukryć na moment, ale nie zdołasz jej zatrzymać na zawsze. Prędzej czy później prawda wyjdzie na jaw, a jej światło rozświetli ciemności kłamstwa.

 Kiedy wszystkie inne
ewentualności zawodzą, cokolwiek pozostaje, nieważne jak nieprawdopodobne, musi być prawdziwe.

 Prawda nie jest tym, co można odkryć, ale to, co nie może być ukryte.

 Zanim prawda włoży buty, kłamstwo obiegnie Ziemię.

 Nie ma nic trudniejszego do opanowania, niebezpiecznego do prowadzenia oraz niepewnego w sukcesie niż wprowadzenie nowych porządków. Ponieważ innowator ma za wrogów wszystkich, którzy dobrze prosperowali w ramach starych porządków, a niezdecydowanych zwolenników tylko wśród tych, którzy mogliby dobrze prosperować w ramach tych nowych.