Prawda ma tę nieznośną cechę, że czasem rozwiewa złudzenia.

 Prawda jest jedna, ale nie zawsze jest ona miła, przyjemna lub łatwa do przyjęcia. Czasami prawda bywa trudna, bolesna, a jednak pozostaje prawdą.

 Nieopanowana prawda jest jak niekontrolowany wiatr, który zamiast gasić ogień, tylko go podsyca. Prawda jest ważna, ale ważne jest, aby ją odpowiednio dozuować.

 Najtrudniejszym jest mówienie prawdy, najłatwiejszym jest mówienie tego, co jest wymyślne, ale bezużyteczne.

 Człowiek, który zbyt wiele kłamie, sam zapomina, co jest prawdą. W końcu zaczyna wierzyć w swoje własne kłamstwa i nie może odróżnić prawdy od kłamstwa.

 Prawda jest jak słońce, może oślepić nawet najostrożniejszego mężczyznę, lecz nigdy nie ginie w ciemnościach, nawet gdy jest ukryta.

 ''W każdej osobie dorosłej tkwi cząstka dziecka , czy duża czy mała ale zawsze będzie ''

 Tylko prawda jest ciekawa. Kłamstwo zawsze jest takie samo, prawda natomiast jest nieprzewidywalna, zaskakuje, śmieszy, przeraża, daje do myślenia, zmusza do zmiany.

 Prawda jest jak rzeka: zawsze znajduje swój bieg. Bez względu na to, jak wiele kamieni napotka w swojej drodze, zawsze omija je lub przebija przez nie, by pójść dalej w swoim biegu. Prawda jest niezmienna i wieczna, nieważne, jak długo zasłaniana jest kłamstwem.

 Nie da się ukryć prawdy na dno butelki wina. Można ją tam wrzucić, przykryć korkiem, powiedzieć sobie, że już nie istnieje, ale kiedy butelkę otworzysz, prawda zawsze się wydostanie. Jest jak ten zły pieniądz, który ciągle wraca.

 Prawda, nie to co myśli lud. Prawda, nie to co wychodzi z ust. Prawda, nie to co zwie się słusznością. Prawda, to co jest, a nie to co być powinno.