Nic nie jest prawdziwe, wszystko jest dozwolone.

 Człowieka zawsze można ocenić po tym, jak się odnosi do prawdy. Ceni ją sobie bądź jej się boi, kłamie bądź prawdę mówi. Ale prawda jest tylko jedna.

 Prawda jest taka, że nie zawsze to co mówisz, pokrywa się z tym co myślisz, a co przekreśla twoją wartość, to jeżeli to, co robisz, nie pokrywa się z tym, co powinieneś zrobić.

 Prawda jest taka, że niektóre z naszych największych marzeń są hamowane przez nasze największe obawy. Kiedy te dwa się spotykają, to jest prawdziwe pole bitwy.

 Najmniej nieprawdopodobna jest prawda. Żeby uczynić prawdę prawdopodobniejszą, trzeba dodać do niej trochę kłamstwa.

 Prawda jest taka, że nie możemy uciec od siebie. Gdziekolwiek pójdziemy, zawsze zabierzemy ze sobą siebie. Musimy nauczyć się kochać siebie, bo to jedyna osoba, która będzie z nami do końca życia.

 Czerpać z samego siebie. Gdy serce jest pełne, wystarczy mu podać pióro, a pisze samo. Prawda jest tylko wtedy, gdy wydobywa się z nas samych, a nie z cudzych ust - czy nie czujesz tego?

 Mówicie " Bardzo chore dzieci, mają prawo do życia", ale czy np. całe życie spędzone w łóżku z powodu choroby można nazwać życiem? Nie sądzę....Jest, to raczej wegetacja, na którą skazujemy ludzi, pozwalając im urodzić się w takim stanie.

 Jeżeli mamy moc, której pragniemy dla siebie, nie bójmy się przemienić naszych marzeń w rzeczywistość, aby znaleźć coś, co jest prawdziwe, a nie tylko to, co jest dokładne.

 Prawda jest jak słońce. Możesz ją ukryć na chwilę, ale nie zniknie. Prawda zawsze wraca i oświetla ciemności.

 Świadomość, że jesteśmy na ziemi tylko przejściowo, pomaga nam zobaczyć prawdę, dostrzec rzeczywistość i zachować stałość w naszym postępowaniu.