Dawno zrozumiałam, że jeśli chce się zdobyć czyjeś zaufanie i ...

 Człowiek, który kłamie sobie, i o tym samym oszukuje, traci w końcu zdolność rozpoznawania prawdy, zarówno w sobie, jak i w innych ludziach.

 Prawda jest jak nałóg. Kiedy raz z nią zetkniesz się na poważnie, kiedy raz poczujesz jej smak, nie jesteś już w stanie żyć inaczej, żyć bez niej. Jak nałóg… powoli, acz nieubłaganie zabija Cię ona, ale nie jesteś w stanie przestać się jej oddawać.

 Prawda jest taka, że nieważne, jak bardzo się staramy, nigdy nie jesteśmy w stanie całkowicie zrozumieć innej osoby. Każdy człowiek jest inną galaktyką.

 Nieopanowana prawda jest jak niekontrolowany wiatr, który zamiast gasić ogień, tylko go podsyca. Prawda jest ważna, ale ważne jest, aby ją odpowiednio dozuować.

 Prawda jest trudna do zidentyfikowania, ale łatwo ją rozpoznać, gdy się z nią spotykasz. Jak choćby rozpoznajesz twarz, której nie widziałeś przez wiele lat, instynktownie wiesz, że to ona.

 Prawda jest rzeczą skomplikowaną. Możemy ją interpretować na wiele różnych sposobów, ale jego istota nigdy się nie zmienia. Możemy starać się ją ukryć, zignorować lub zapomnieć, ale zawsze wraca. Prawda jest jak echo - daje znać o sobie dopiero po pewnym czasie, ale zawsze wraca.

 Żyjemy w epoce, którą charakteryzuje powszechność informacji i absolutne niewiedzenie prawdy.

 Niejednokrotnie pomija się prawdę, ponieważ jest ona zbyt prosta. Ludzie nie wierzą, że proste rzeczy mogą być genialne. Prawda jest przecież jak powietrze, mimo że nie widzimy go, to jest wszędzie i bez niego nie bylibyśmy w stanie żyć.

 Wyrażamy zgodę na fikcyjność i udajemy, że opowiadane wydarzenia naprawdę miały miejsce.

 Prawda jest zawsze niewygodna. To nieprzyjemne odczucie, kiedy się ją ujawnia. Nie można jej przemilczeć. Właśnie dlatego tak najtrudniej jest mówić prawdę.