Prawda według Tomasza Mann'a

 Prawda jest jak poezja. I większość ludzi nienawidzi poezji.

 Są prawdy, których nie powinno się mówić na głos, ani nawet szeptem.

 Nie jest prawdą, że człowiek cierpi zbyt wiele; prawda jest raczej taka, że człowiek cierpi zbyt mało i w niewłaściwy sposób, że jest on nieograniczony, a jego apetyty są nienasycalne

 Dodaj trochę jadu do połowicznej prawdy, a będziesz miała prawdę absolutną.

 Prawda jest zawsze prosta. To kłamstwo, które jest złożone, skomplikowane i pełne zawiłości. Nie bój się prawdy, nawet jeśli jest bolesna. Lepiej jest znać gorycz prawdy niż słodkość kłamstwa.

 Prawda musi mieć twardą czaszkę, bo wytrzymuje to ciągłe stawianie jej na głowie.

 Prawda wydaje się zbyt prosta dla tych, którzy wolą komplikacje. Najlepiej ją odkryć samodzielnie, a nie wierzyć komuś na słowo. Dzisiejszy świat jest pełen półprawd i kłamstw, dlatego tak ważne jest, aby szukać prawdziwej prawdy, niezależnie jak bolesna bywa.

 Świecimy na ziemi prawdą, jak gwiazdy na niebie; nasza jasność jest niewidoczna skoro blisko, a z podziwu jasna, skoro daleko.

 Prawda ma moc uzdrawiania.

 Nie ma na świecie kłamstwa, które by mogło zaszkodzić prawdzie, w jakikolwiek sposób. Prawda jest samodzielna i niezależna, zależy wyłącznie od własnej mocy i trwa przez wieczność.