Prawda jest jak sztuka - nie jest rzeczą, którą człowiek po prostu zrozumie, ale doświadczeniem, które go zmienia. Nie jest ani statyczna, ani obiektywna. Jest zmienną energią, która tworzy naszą rzeczywistość, zawsze dostosowującą się do naszej percepcji i naszych uczuć.
Człowiek zawsze powinien trzymać prawdę za rękę, nawet jeśli przewiduje, że się na nim potknie, wytopić ją z błota, choćby upadł, zlizać z podłogi, do ostatniej kruszyny.
Jeżeli mamy moc, której pragniemy dla siebie, nie bójmy się przemienić naszych marzeń w rzeczywistość, aby znaleźć coś, co jest prawdziwe, a nie tylko to, co jest dokładne.
Ludzie myślą, że prawda boli. Ale to nieprawda. Co naprawdę boli, to uświadomienie sobie, że wierzyłeś w coś, co nie było prawdą. Prawda sama w sobie jest neutralna. Prawda to tylko informacja. Co z nią robimy, zależy od nas.
Kto by tam czytał gazety. Nie po to są gazety, żeby prawdy się z nich dowiadywać.
Prawda zawsze wychodzi na wierzch, dlatego zaraz musi dawać nura.
Człowiek się zawsze boi prawdy, gdy nie wie, do czego prawda prowadzi.
Prawda jest ostatecznością uczucia. Nie charakteryzuje jej prawość, bo prawość jest sprzeczna z regułą uczucia. Prawda dotyczy jednostki.
Prawda nie zawsze jest popularna, ale zawsze jest prawdziwa. I to jest coś, co ludzie docenią, gdy są gotowi słuchać.
Co jest prawdą dziś, okazuje się fałszem jutro.
