Prawda według Jana Pawła II

 Czyń to, co uważasz za słuszne. Będziesz krytykowany i tak. Będziesz krytykowany za to, że zrobiłeś źle, będziesz krytykowany za to, że zrobiłeś dobrze. Czyń to, co uważasz za słuszne.

 Nikt nie chce słuchać prawdy, kiedy bezpieczniejszym dla niego jest żyć w błędzie, bo łatwiej przetrwać - zarówno dla jednostki, jak i dla społeczeństwa.

 Kiedy wszystkie inne
ewentualności zawodzą, cokolwiek pozostaje, nieważne jak nieprawdopodobne, musi być prawdziwe.

 Największe prawdy są te najprostsze. Tak właśnie jest z życiem, które jest bardzo proste, ale my je wciąż skomplikować.

 Najprostsze prawdy są to najtrudniejsze do zrozumienia. Jak długo wpatrujesz się w nie, nie widzisz ich. Ile razy przychodzą do ciebie, nie wiesz, że to one. Prawda jest najlepszymi ukrytymi.

 Prawda jest jak poezja. I większość ludzi przeklęcie nienawidzi poezji.

 Prawda jest jak słońce. Możesz ją ukryć na jakiś czas, ale nie zniknie.

 Co jest prawdą dziś, okazuje się fałszem jutro.

 Ciekawość prowadzi przez drogi, które wcześniej były nam zamknięte. Zmusza do zadawania pytań. Gdy przestajesz być ciekawy, przestajesz rozwijać się. Prawda, choć może wydawać się przerażająca, jest w końcu drogą do wolności i ostatecznego pokoju.

 Nie ma niczego trudniejszego do opanowania, niczego bardziej niepewnego w osiągnięciu, niczego bardziej niebezpiecznego do zarządzania, niż dążenie do wprowadzenia nowych porządków.