Ciągle jesteśmy tylko na początku prawdy i pewnie będziemy zawsze na początku. Prawda jest niezgłębiona. Człowiek może tylko pogrążać się w jej głębi.
Istnieje coś, czego nie umiemy zauważyć, ponieważ zawsze jest to przed naszymi oczami. Ale nawet gdybyśmy już to zauważyli, to znowu moglibyśmy to stracić.
Prawda jest najwyżej tak okrągła jak końskie oko.
Kiedy człowiek mówi prawdę, zdarza się, że naraża się na to, że pozostanie sam. Głównie dlatego, że ludzie rzadko chcą słyszeć prawdę.
Prawda jest jak rzeka, zawsze płynie w jednym kierunku. Możemy odwrócić jej bieg za pomocą kłamstw, ale w końcu zawsze wraca do swego naturalnego kierunku.
Prawda nie jest zależna od naszych odczuć, niezależnie od tego, czy nam się podoba, czy nie. Prawda jest faktem, który nie zmienia się w zależności od stanu naszych emocji.
Prawda nie kształtuje ludzi ale ludzie kształtują prawdę.
Prawda, jak sól, czasem stęka na usta; to zawsze pytanie, czy tę wonność przysłodzenia uczucia, czy to jest prawda, czy już zgoła słodkie kłamstwo.
Prawda jest jak słońce. Możesz ją zamknąć za kratami, ale ona i tak będzie świetlistym szlakiem przed drzwiami cel
Kiedy prawda pojawia się jako obowiązujący banał – to znaczy,
że umarła i nie jest już prawdą.
