Prawda według Platona

 Najcenniejsze prawdy są zawsze najprostsze.

 Uznaliśmy prawdę za bóstwo a teraz okazuje się, że jest to bóstwo które ma tylko jedno oko. A więc że jest ono tylko półbogiem, bogiem z jednym okiem: czy nie jesteśmy gotowi do tego, aby się z nim pożegnać?

 Wszyscy myślą o zmianie świata, ale nikt nie myśli o zmianie siebie samego.

 Czasami w ułamku sekundy człowiek uświadamia sobie, że całe jego życie zależało od jednej decyzji. Gdyby nie zgubiony list albo rozmowa telefoniczna, do której nie doszło, sprawy potoczyłyby się zupełnie inaczej.

 Nie jesteśmy tu na ziemi, aby mędrkować, ale żeby działać. Prawda jest rzeczą najcenniejszą, którą posiadamy. Zacznijmy więc oszczędzać ją.

 Prawda jest jedna, ale nie zawsze jest ona miła, przyjemna lub łatwa do przyjęcia. Czasami prawda bywa trudna, bolesna, a jednak pozostaje prawdą.

 Ludzie prawdziwie szlachetni zawsze mają w sercu sympatię i są gotowi powiedzieć prawdę; inni mówią prawdę tylko wtedy, kiedy przyniesie to korzyść.

 Prawda jest ostatecznością uczucia. Nie charakteryzuje jej prawość, bo prawość jest sprzeczna z regułą uczucia. Prawda dotyczy jednostki.

 Jeżeli Boga nie ma, to wszystko jest dozwolone. To jest początek wszelkiej prawdy. To jest jeden wielki kamień węgielny mojego systemu.

 Najstraszniejsze nie są koszmary,
a sny otwierające w nas zamknięte drzwi.