Prawda istnieje. Tylko kłamstwo musi być wytworzone.
Człowiek jest istotą, która może przyzwyczaić się do wszystkiego, i uważa to też za jeden z najpiękniejszych darów natury. Może przyzwyczaić się do prawdy, a nawet do kłamstwa.
Kiedy wszystkie inne
ewentualności zawodzą, cokolwiek pozostaje, nieważne jak nieprawdopodobne, musi być prawdziwe.
Czasem życie w kłamstwie jest łatwiejsze niż stawienie czoła prawdzie.
Prawda, to jest pewność, uniwersalność, niezmienność, to jest wygodna; ale to co człowiekowie nazywają prawdą - to jest jedynie metafora.
Prawda jest jak poezja. I większość ludzi przeklęcie nienawidzi poezji.
Dążyć do doskonałości to nie jest błąd, dopóki nie zatracimy w tym człowieczeństwa. Prawda jest taka, że prawdziwa doskonałość leży w pełni akceptacji siebie, w byciu sobą, a nie w byciu tym, kogo inni chcą, abyśmy byli.
Dawno zrozumiałam, że jeśli chce się zdobyć czyjeś zaufanie i szacunek, to trzeba być prawdziwym.
Człowiek, który mówi prawdę, nie potrzebuje dobrą pamięć. Prawda jest jak słońce. Możesz ją ukryć na chwilę, ale nie na zawsze. Prawda zawsze wyjdzie na jaw.
Może uczciwiej byłoby wyznać całą prawdę, zamiast uciekać za parawan lęków i obaw?
