Pierwiastek prawdy

 Ludzie prawdziwie szlachetni zawsze mają w sercu sympatię i są gotowi powiedzieć prawdę; inni mówią prawdę tylko wtedy, kiedy przyniesie to korzyść.

 Kiedy prawda ginie pod wpływem różnych pokus, przekonań, ubarwień, pozostaje tylko wyblakła kopia, cień prawdziwego istnienia.

 Z dala od nieznajomych ludzi człowiek ma dość własnych kłamstw, a blisko - dość cudzych prawd.

 Nigdy nie pamiętaj kłamstwa, które powiedziałeś, jeśli zawsze mówisz prawdę. Wówczas nie musisz się niczego obawiać.

 Nie ma żadnej idei, żadnej nauki, co by zasługiwały na ofiarę prawdy - są jedynie kłamstwa, które bezkarnie można poświęcić dla prawdy.

 Prawda, jak sól, czasem stęka na usta; to zawsze pytanie, czy tę wonność przysłodzenia uczucia, czy to jest prawda, czy już zgoła słodkie kłamstwo.

 Prawda jest jak olej. Możesz go zalać wodą, przesypać mąką, możesz nawet zakopać - ale w końcu wypłynie na powierzchnię. I zawsze będzie górą.

 Prawda jest jak lew. Nie musisz jej bronić. Puść ją wolno - sama się obroni.

 Kto mówi prawdę, do śmierci jest wyszydzany. Kto mówi prawdę z dzieciństwa, do trumny dzieckiem zostaje. Nie daj, Panie, dzieciom prawdy, zamiast mleka i chleba.

 Przestań szukać zawsze tego, co błyszczące. Ostatecznie, są to tylko niuanse powierzchniowe. Szukaj prawdy, przede wszystkim. A prawda to, co działa.