Prawda jest niewygodna, bo wymaga zmian. Ale nie ma wolności bez prawdy. Kto unika prawdy, ten jest niewolnikiem kłamstwa
Nie ma faktów, tylko interpretacje. A przecież, co to jest prawda? Ruchomy ciąg metafor, metonimii, antropomorfizmów: innymi słowy suma ludzkich relacji, które zostały poetycko i retorycznie podwyższone, przekształcone, ozdobione, i które po długim użyciu ludzie uznali za stałe, kanoniczne i obowiązujące
Prawda jest jak lew. Nie trzeba jej bronić. Wypuść ją, a obroni się sama.
Prawda jest tym, co jest, a nie tym, o czym myślimy, co jest. To nie jest coś, co można opisać, podać w definicji. To jest coś, co musi zostać bezpośrednio doświadczone. I to jest to, czego pragnie każda dusza.
Prawda jest taka, że nie możemy uciec od siebie. Gdziekolwiek pójdziemy, zawsze zabierzemy ze sobą siebie. Musimy nauczyć się kochać siebie, bo to jedyna osoba, która będzie z nami do końca życia.
Tylko prawda jest interesująca. O prawdzie najtrudniej. Prawda jest jak obrzydlistwo, która strasznie wstrętna i okropna. Lecz bez prawdy nie ma niczego.
Prawda jest jak słońce. Możesz ją ukryć na jakiś czas, ale nie zniknie.
Łatwość, z jaką niektórzy ludzie kłamią, przeraża mnie. Przeraża mnie, ale nie zaskakuje. Bo prawda jest ciężka, powoduje ból, a niektórzy wolą żyć w kłamstwie, niż skonfrontować się z prawdą.
Prawdą jest to, co sprawdza się w działaniu.
Gdyby wszyscy ludzie mówili tylko prawdę, cały świat utknąłby na miejscu. Prawda bywa przerażająca. Większość ludzi nią gardzi, ale tylko dlatego, że nie potrafią z niej korzystać. Pójdziesz do nieba tylko wtedy, gdy powiesz prawdę, ale tylko wtedy, gdy jesteś w stanie wytrzymać jej ogrzewające ciepło.
