Prawda jest jak sztuka: nie da się objąć jej monolitycznym spojrzeniem, ani prześledzić jednoznacznie od A do Z. Potrzeba jest ciągłego uznawania jej wielorakich przejawów i podchodzenia do nich z różnych perspektyw.
Brawura jest wspaniała... Jeżeli zwyciężysz. Ale jeżeli przegrasz, przekonasz się, że to nie był mój zły nastrój, tylko moje głębokie zrozumienie prawdy, które doprowadziło do zwycięstwa.
Prawda jest rzeczą najgłębszą. Spada na dno wszystkiego, co jest. Tak nisko, że nikt niemal nie dociera. I prościej jest żyć w błędzie, niż zstąpić na dno prawdy.
Największe prawdy są te najprostsze. Tak właśnie jest z życiem, które jest bardzo proste, ale my je wciąż skomplikować.
Wolność sumienia nie może prowadzić do równoważności dobra i zła.
Prawda wydaje się zbyt prosta dla tych, którzy wolą komplikacje. Najlepiej ją odkryć samodzielnie, a nie wierzyć komuś na słowo. Dzisiejszy świat jest pełen półprawd i kłamstw, dlatego tak ważne jest, aby szukać prawdziwej prawdy, niezależnie jak bolesna bywa.
Nie ma nic na świecie, co dałoby się ukryć. Prawda, choćby nie wiem jak głęoko schowana, zawsze w końcu wypływa na wierzch - to prawda o prawdzie. Bo nic tak bardzo nie chce być odkryte jak prawda ukryta. Leżąc na dnie cóż może robić, skoro nie wypłynąć na wierzch?
Najtrudniejszą rzeczą na tym świecie jest powiedzieć szczerze i na głos to, co naprawdę myślimy.
Człowiek zawsze powinien trzymać prawdę za rękę, nawet jeśli przewiduje, że się na nim potknie, wytopić ją z błota, choćby upadł, zlizać z podłogi, do ostatniej kruszyny.
Nie da się zmusić prawdy, żeby wyszła na jaw.
