Głęboka prawda

 Żyjemy w świecie, gdzie kłamstwo jest przystosowane do wyglądu, a prawda do urody. Dlatego zawsze prawda wydaje nam się brzydka.

 Ludzie mówią, że prawda rani, ale rani tylko złudzenia.

 Przyjdzie taki dzień, w którym przekonasz się, że żyjesz za zasłoną a przy tym jesteś najbardziej wredny dla tych, od których dostajesz najwięcej.

 Język może ukryć prawdę, ale oczy nigdy..

 Druzgocąca prawda ginie, gdy zostanie rozpoznana.

 Prawda jest zawsze konkretna. W ogóle prawda zawsze jest twarda, trudna, niemiła, niewygodna, zasloną odruchów obronnych i subiektywnych światów podmiotów, które ją znoszą. Ale wybawienie jest tylko w prawdzie. Wszystko poza nią, to piekło. Piekło kłamstwa, samokłamstwa, iluzji, wyłudzeń, wykrzywień, fałszu.

 Mówiący prawdę nie posługują się słodkimi słówkami, kłamca - tak.

 Nie ma nic na świecie, co dałoby się ukryć. Prawda, choćby nie wiem jak głęoko schowana, zawsze w końcu wypływa na wierzch - to prawda o prawdzie. Bo nic tak bardzo nie chce być odkryte jak prawda ukryta. Leżąc na dnie cóż może robić, skoro nie wypłynąć na wierzch?

 Prawda jest tym, co jest, a nie tym, o czym myślimy, co jest. To nie jest coś, co można opisać, podać w definicji. To jest coś, co musi zostać bezpośrednio doświadczone. I to jest to, czego pragnie każda dusza.

 Człowiek, który kłamie sobie, i o tym samym oszukuje, traci w końcu zdolność rozpoznawania prawdy, zarówno w sobie, jak i w innych ludziach.