Prawda jest jak liść drzewa. Lać na nią można kłamstwem, ale w końcu zawsze spadnie i odsłoni swoje piękno.
Często myślimy, że prawda jest wtedy, kiedy mówimy to, co myślimy. W rzeczywistości prawda jest wtedy, kiedy mówimy to, co czujemy. A uczucia są często bardziej skomplikowane niż myśli.
Nic nie jest tak upokarzające jak niewiedza małych rzeczy. To pokazuje, jak nieznaczni i niedoskonali jesteśmy. Prawda, choć bardzo bolesna, zawsze jest naszym największym wyzwoleniem.
Prawda jest zawsze konkretna. Fałsz zawsze jest ogólnikowy. Prawda jest zawsze indywidualna, fałsz jest zawsze społeczny. Prawda zawsze stoi sama, a fałsz zawsze jest wspierany przez system.
Największe prawdy są te najprostsze. Tak właśnie jest z życiem, które jest bardzo proste, ale my je wciąż skomplikować.
Wszystko, co głęboko, kocha maskę. Nawet bardzo prawdziwa kobieta kocha tylko prawdziwie maseczkę.
Prawda zawsze wydaje się klamstwem dla tego, kto żyje w świecie iluzji. Prawda nie jest ani piękna, ani brzydka. Prawda jest prawdą. A my musimy nauczyć się akceptować prawdę taką, jaka jest.
Człowiek, który nie umie cierpieć, nie poznaje prawdy: prawdziwa jest tylko hańba, prawdziwa jest tylko śmierć.
Ludzie mogą trzymać się swojej prawdy, dopóki nie dowiedzą się, że jest to tylko ich prawda, a nie absolutna prawda.
Człowiek jest niczym przed prawdą, niczym wobec nieskończoności. Wszystko zanika, przemija, prawda pozostaje. Prawda jest jednym i niezmiennym duchem tego wszechświata. Wszystko inne jest jej wymysłem i nią tworzone.
