Prawdziwość i zrozumienie

 Nawet kiedy prawda jest trudna i bolesna, to zawsze lepiej jest znać prawdę, niż żyć w błędzie, oszustwie i niewiedzy. Prawda może boleć, ale tylko prawda uwolni cię od bólu niewiedzy i fałszu.

 Prawda istnieje. Tylko kłamstwo musi być wytworzone.

 Czasem, mówiąc prawdę, trzeba znać jej granice. Nie cała prawda o nas samych jest dobra dla nas. Czasem lepiej jest nie mówić wszystkiego.

 Najstraszniejsze nie są koszmary,
a sny otwierające w nas zamknięte drzwi.

 Prawda jest jak owoce: trzeba czekać, aż dojrzeje, bo jeśli chcesz przyśpieszyć proces dojrzewania, zgnije ci w ręku.

 Prawda jest ostatecznością uczucia. Nie charakteryzuje jej prawość, bo prawość jest sprzeczna z regułą uczucia. Prawda dotyczy jednostki.

 "Żadne kłamstwo nie jest bez znaczenia. Każde, nawet najmniejsze, zapada w duszę, robi w niej swoje miejsce i tnie w niej kanały, przez które potem, nie zawsze świadomie, płynie fałsz."

 Prawda jest twarda jak diament i krucha jak kwiat lotosu - nie można ją ściskać, można tylko otaczać nią swoją duszę.

 Cóż, półprawda jest najlepszą przyjaciółką kłamstwa.

 Prawda zawsze jest groźna. Prawda całego bytu, jej zamysł i cel, dla człowieka są zawsze straszne i przerażające. Przyjaźń z prawdą oznacza, najgłębszy gatunku samotności, lecz niezbędną do bycia autentycznym.