Wyrażamy zgodę na fikcyjność i udajemy, że opowiadane wydarzenia naprawdę miały miejsce.
Tylko jedno jest straszniejsze od prawdy: to, co nie jest prawdą, a wydaje się prawdą przez długi czas. Nic tak nie zatruwa serca, jak zdrada prawdy, jak jej pozor.
Tylko jedno jest bardziej przerażające niż mówienie prawdy, a to nie mówienie jej.
Nigdy nie mamy dostatecznie dużo odwagi, by uwierzyć w to, że prawda może bywać jeszcze prosta.
Prawda nie jest nigdy czymś absolutnym. Jest tylko tym, co my zdołaliśmy do tego momentu zbadać i co nosi znamiona prawdopodobieństwa. Wytrwałość w poszukiwaniu prawdy to cnotliwa rzecz. Ale ufanie zbyt wiele w to, co ktoś obecnie za prawdę uznaje, brzegiem jest bezsensu.
Kto by tam czytał gazety. Nie po to są gazety, żeby prawdy się z nich dowiadywać.
Prawda jest jak malarstwo: pełne jest różnych odcieni i perspektyw, ale można rzeczywiście docenić jej piękno tylko kiedy się na nią patrzy z dystansu.
Są prawdy, których nie powinno się mówić na głos, ani nawet szeptem.
Prawda jest jedna, nie ma prawd dla poszczególnych ludzi czy grup społecznych.
Dodaj trochę jadu do połowicznej prawdy, a będziesz miała prawdę absolutną.
