Prawda jest jak nałóg. Kiedy raz z nią zetkniesz się na poważnie, kiedy raz poczujesz jej smak, nie jesteś już w stanie żyć inaczej, żyć bez niej. Jak nałóg… powoli, acz nieubłaganie zabija Cię ona, ale nie jesteś w stanie przestać się jej oddawać.
Nie ma na świecie takiej biedy, jak brak prawdy. Nie ma takiego cierpienia, któreby nie niweczyła. Z prawdą wszystko jest moc. Wszędzie, w każdym wypadku. Bez prawdy wszystko jest nicością.
Najprościej jest mówić prawdę, bo w przeciwnym razie trzeba by pamiętać, co się mówiło.
Człowiek, który zna prawdę i nie mówi jej, jest tchórzem. Człowiek, który nie zna prawdy i mówi, że ją zna, jest kłamcą. Zasługuje na szacunek tylko ten, kto zna prawdę i mówi ją.
Tak niewiele minęło,
Odkąd byłem dzieckiem.
Tak wiele minęło
Odkąd zrozumiałem,
Że już nim nie jestem...
Prawda jest tak ulotna, jak cień. Tylko wtedy, gdy ją uchwycisz, uświadamiasz sobie, jak bardzo jest nietrwała.
Nadesłane szczęście, jeżeli w ogóle można tak powiedzieć, to być w stanie mówić prawdę do siebie samego i innych.
Czasami w ułamku sekundy człowiek uświadamia sobie, że całe jego życie zależało od jednej decyzji. Gdyby nie zgubiony list albo rozmowa telefoniczna, do której nie doszło, sprawy potoczyłyby się zupełnie inaczej.
Ludzie prawdziwie szlachetni zawsze mają w sercu sympatię i są gotowi powiedzieć prawdę; inni mówią prawdę tylko wtedy, kiedy przyniesie to korzyść.
Zawsze mów co czujesz, lepiej niech
zaboli teraz, niż później dwa razy mocniej.
