Nie da się zmusić prawdy, żeby wyszła na jaw.
Człowiek prawdziwy nie boi się niczego bardziej niż samotności, a prawda nie iskrzy się tak przeraźliwie jak w samotności, tak to jest, niewątpliwie, ale to jest właśnie prawda, prawdziwa prawda, która może człowieka unicestwić, która go może unicestwić zarówno ciałem, jak i duchem.
Prawda zawsze wychodzi na wierzch, dlatego zaraz musi dawać nura.
Kto mówi prawdę, do śmierci jest wyszydzany. Kto mówi prawdę z dzieciństwa, do trumny dzieckiem zostaje. Nie daj, Panie, dzieciom prawdy, zamiast mleka i chleba.
W pokusie łatwych odpowiedzi najtrudniej jest uciec od prawdy, że nie ma łatwych odpowiedzi.
Prawda jest jak pieniądz: zawsze wraca do swego właściciela. Gdziekolwiek będzie, w końcu go odnajdujemy. Możemy go stracić na pewien czas, ale zawsze do nas wróci.
Obowiązkiem moim jest prawdę mówić.
Rzecz w tym, że prawdziwy pesymista nie jest zaskoczony niczym, co jest najgorsze. Nawet kiedy spotyka się z dobrem, zawsze wie, że to tylko moment, na dłuższą metę nie ma nic do stracenia.
Kłamstwo może biec za prawdą, ale nigdy jej nie dogoni. Nie mniej jednak, prawda musi być wypowiedziana, aby mogła się kiedyś objawić. Czasami prawda jest trudna do zniesienia, ale kłamstwo jest jeszcze trudniejsze.
Prawda nie jest prostą informacją, ale poczuciem wiarygodności, które może wynikać tylko z doświadczenia.
