Prawda jest jedna, choć są prawd tysiące,
a każdy swoją na prawdę jedyną.
Prawda nie jest znikoma, ale dąży do samorealizacji, a zatem do objawienia się. Nic co jest prawdą, nie pozostaje niewyrażone.
Prawda niekiedy jest trudna do przyjęcia. Ale nie przyjmowanie prawdy nie czyni jej mniej prawdziwą.
Prawda może być tylko jedna. Wszyscy powinni szanować prawdę i tę prawdę wszyscy powinni znać. Kto narusza prawdę, ten rani ludzkość.
Nic tak nie odciąga ludzi od prawdy, jak bezmyślne naśladowanie tego, co robią wszyscy.
Wszystko ma swój początek, nawet najdłuższa droga. Najważniejsze to nie przestawać pytać. Cudowne jest istnienie umysłu, który wciąż zadaje pytania.
Prawda jest jak słońce. Można ją zamknąć za czasem w pudełku, ale zawsze na nowo ucieka i znowu świeci.
Nigdy nie uważajmy prawdy za coś, co zależy od nas. Prawda jest stanem rzeczy, a nie tym, co my o niej myślimy.
Najłatwiejszą rzeczą w życiu jest oszukiwanie samego siebie, bo najtrudniej przyznać się do prawdy, której naprawdę nie chcemy zobaczyć.
Cóż za cud, ten nasz umysł; tak bezkresny, tak nieskończony, pełen nieograniczonych możliwości! Dlaczego więc wpadamy w tę pułapkę ograniczeń? Dlaczego decydujemy, że jest tylko jedno prawidłowe rozwiązanie, jedna prawda?
