Świat stoi na przemianie. Co było, przemija; co będzie, sucku kiełkuje. Kto nie idzie naprzód, ten się cofa. Szanujmy przeszłość, ale nie zamykajmy jej w klatkę, nie zaślepiajmy się nią.
Powinniśmy docenić chwilę obecną, ponieważ przemija tak szybko, że zanim zdążymy się zorientować, zaczyna już być wspomnieniem.
Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy. Z tej przyczyny zrodziliśmy się bez wprawy i pomrzemy bez rutyny.
Pewnego dnia przestaniemy istnieć. O wszystkim decyduje czas, który jest nieubłagany. Lecz niech nie przeraża nas to przemijanie, bo to naturalna kolej rzeczy. Najważniejsze, aby każdą chwilę przeżywać jak najpełniej, tak żeby umrzeć szczęśliwym, spełnionym człowiekiem.
Wszystko przemija i nas również przeminięcie czeka. Człowiek, natura, świat, wszystko to jest tylko chwilowe. Tylko te uczucia, które są prawdziwe, jak miłość, przyjaźń, szczęście, zostały nam dane na zawsze.
A jednak wszystko, co przeminęło, dało coś, czego nie zrozumiemy, póki nie zobaczymy, jak kręci się koło historii. A koło kręci się dalej, nieskończoność w jednym kierunku, nieskończoność w drugim. I z każdym obrotem coś ginie, a coś innego przychodzi na jego miejsce.
Życie to chwila, migotanie jaskółki, przymrużenie oka ku słońcu. Zmierzch po złotej aurorze dnia. Zaraz po narodzinach zaczyna się odliczanie do końca. Przemijanie to jedyna pewna rzecz w życiu.
Na ziemi nic nie jest trwałe i wszystko jest mimo dobrej konserwacji podatne na rozkład, a tym bardziej nietrwałe są nasze ciała, które i bez wpływu zewnętrznych czynników starzeją się i degenerują.
Zrozum człowieku, że niemałym jest przemknąć przez świat, ani pozostawić na nim ślad niezatarty. Czym jesteś wobec lat? Czym jesteś wobec czasu, który zmiata wgłębnie zapadłe ścieżki?
Dzisiaj jest jutrem, o którym się martwiłeś wczoraj. Patrząc, jak szybko przemija czas, powinniśmy przestać marnować energię na rzeczy, które nie mają znaczenia.
