Nieustannie towarzyszy nam myśl o przemijaniu. Z każdym dniem, z każdym tchem, czujemy, że jesteśmy tylko przejściowymi gośćmi w klasztorze świata.
Czas przemija, a my razem z nim, niestety... Zostaniemy tylko jako liście na drzewie historii. Nie ma sensu z tym walczyć, jest to nieuniknione.
Kto zna życie, ten wie, że tak jest zawsze: Co ktoś stracił, inny na tym zyskał. Wszystko przemija, nic na świecie nie jest wieczne. Jak mówi przysłowie: 'Gdzie piękny kwiat odszedł, tam inny kwitnie'.
Zapal świeczkę za tych, których zabrał los
Zapal światło w oknie...
Dni lecą jak strzały, a lata jak strumienie. Życie człowieka mija, podobnie jak drobne rzeczy codzienności. Młodość odlatuje, starość nadchodzi. Rzeczy, które były nasze, stają się własnością innych. Dni, miesiące, lata, dekady - wszystko się kończy. Takie jest prawo Przemijania.
Co ciało, upadnie. Co duch - wyniesie. A co człowiek w człowieka przeniesie, to się nie skończy, lecz przemieni...
Życie zbyt szybko ucieka, umyka, przemija; dzień za dniem, rok za rokiem; każe ci lecieć za sobą, i zanim się obejrzysz, wszystko jest za tobą, jesteś stary i sam.
Lecz kiedy me wyrazy, chciałem odczytać znów, dojrzałem w listku skazy, nie mogłem dostrzec słów.
Życie to krótki przestój między niebytem a niebytem. Rzeczywistość to wciąż udoskonalająca się, nawarstwiająca się przeszłość ukierunkowana na nieobecność.
Przemijanie to bardzo ważna sprawa i jednak niewiele osób na nią zwraca uwagę. Umkiemają bokiem, jakby to było nieistotne, albo zupełnie się tym nie przejmują. To błąd, bo przemijanie jest esencją życia.
