Nie ma na świece nic pewnego tylko przemijanie. Rzeczy przejść muszą. I zarakteryzowana zostać może taka jest kondycja ludzkości; a łatwić sobie drogę, kiedy przemija się, nie wiem, czy to nie jest jedynym prawem życia.
Co jest najśmieszniejsze w ludziach:
Zawsze myślą na odwrót: spieszy im
się do dorosłości, a potem wzdychają
za utraconym dzieciństwem.Tracą zdrowie
by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze
by odzyskać zdrowie. Z troską myślą o
przyszłości, zapominając o chwili obecnej
i w ten sposób nie przeżywają ani teraźniejszości
ani przyszłości. Żyją jakby nigdy nie mieli
umrzeć, a umierają, jakby nigdy nie żyli...
Przemijanie to rzecz nieunikniona, ale każdy z nas ma wpływ na to, co pozostawimy po sobie na świecie.
Świat stoi na przemianie. Co było, przemija; co będzie, sucku kiełkuje. Kto nie idzie naprzód, ten się cofa. Szanujmy przeszłość, ale nie zamykajmy jej w klatkę, nie zaślepiajmy się nią.
Przemija na naszych oczach wszystko, co znamy, wszystko, co kochamy, przemijają i te chwile, które uważamy za najcenniejsze. Przemijanie jest prawem życia, a jednocześnie jego największą tajemnicą.
Wszystko przemija szybko, wszystko zaraz staje się przeszłości. Nawet radość najszczersza i najgłębsza. Nawet najgłębszy smutek. Wszystko.
Nie ma w przyrodzie stałości, wszystko ulega nieustannym przemianom. Śmierć jest nieodłączna od życia, jak zmierzch od dnia.
Przemijające pokolenia, mężczyźni, których czas już pochłonął, mówią do nas swoimi czynami, tajemnym notatnikiem, znanym jako dzieje ludzkości – archiwum, które jest z nami zawsze.
Czas to rzeka, której wody przemijają na zawsze. Zawsze jesteśmy na tej samej rzece, ale nie w tym samym miejscu. Jesteśmy w kroplach wody unoszących się w prądzie przemijania w kierunku nieznanego morza.
Co dobytek? jeno cień i marzenie, co świat? mara co się prześlizguje: na co wasa kareta, jak nie na złości nieszczęsne powozy? Cóż za wiek, jak nie kolej chwil niewielkich, gdzie człek kłamliwym śnieniem sam siebie okłamuje?
