Życie jest tylko chwilą, migotaniem w wieczności. Oto przemija lato i zima, a z nimi miną lata. Dni po dniach przemijają, podobnie jak nasze życie. Nie ma nic stałego na tym świecie, wszystko co jest, jest tylko na moment.
Wszystko przemija: słońce zachodzi, a potem wschodzi, kwiaty więdną, lecz na wiosnę znów zakwitają. Czas jest zawsze w ruchu, nieustannie przemija, ale to, co zostaje po nim, to doświadczenie, mądrość i wspomnienia.
Twój czas jest ograniczony.
Nie marnuj go na życie cudzym życiem.
Moja mama kiedyś powiedziała, że
w naszym życiu są tacy ludzie, których spotykamy za wcześnie lub za późno. Śmiałam się z tego, ale teraz widzę, że miała rację. Pozostaje tylko żałować, że czas ułożył się na waszą niekorzyść.
Zawsze tak jest...przyzwyczajasz się do człowieka, a on wysiada na następnym przystanku..
To czego się boimy, kiedy myślimy o śmierci, to nie nieznane, lecz to, co znamy i kochamy, co mamy teraz. Życie rodzi lęk przed śmiercią, więc to, co trzeba przekroczyć, to nie tyle śmierć, co przywiązanie do życia. Wtedy śmierć staje się integralną częścią życia.
Są godziny, które liczą się podwójnie,
i lata niewarte jednego dnia.
Musimy mieć wytrwałość i przede wszystkim pewność siebie. Musimy być pewni, że to, co robimy, jest naprawdę wielkie. Pamiętajcie, że w każdej chwili najgórnieszy Bóg może zostać przebudzony z nas, a wszystko inne, nasze zwycięstwa, nasze niskie podły akty, nasz szacunek dla siebie, przeminą z nami, jak z marzeniami przemija marzenie, i pozostawią nie ślad.
Nic nie jest tak piękne jak to, co się nie powtarza. Nic nie jest urocze należąc wiecznie. Nic nie jest prawdziwie piękne jak to, co ginie, co jest ulotne, co przemija.
Zrozum człowieku, że niemałym jest przemknąć przez świat, ani pozostawić na nim ślad niezatarty. Czym jesteś wobec lat? Czym jesteś wobec czasu, który zmiata wgłębnie zapadłe ścieżki?
