Na ziemi nic nie jest trwałe i wszystko jest mimo dobrej konserwacji podatne na rozkład, a tym bardziej nietrwałe są nasze ciała, które i bez wpływu zewnętrznych czynników starzeją się i degenerują.
To co było, przeminęło, jak gdyby nigdy nie istniało. To co jest, nie istnieje, bo już przemija. Tylko to co będzie, jest prawdziwe.
Zawsze tak jest...przyzwyczajasz się do człowieka, a on wysiada na następnym przystanku..
Zastanawiam się, czym jest przemijanie. Symbol destrukcji, czy może proces odnowy? Jeżeli wszystko przemija, to czy w końcu przeminie sam proces przemijania?
Życie jest tylko chwilą, migotaniem w wieczności. Oto przemija lato i zima, a z nimi miną lata. Dni po dniach przemijają, podobnie jak nasze życie. Nie ma nic stałego na tym świecie, wszystko co jest, jest tylko na moment.
Prawda jest zawsze prosta. To fałsz, który musi robić akrobacje aby przetrwać. Ale akrobatyka niszczy fałsz. I tak przemija.
Życie płynie nieubłaganie, jak rzeka, której wody ciągle się zmieniają, a jednak zawsze pozostaje tą samą. Piękno chwil ulotnych jest tym piękniejsze, że są ulotne. Lecz choć wszystko przemija, nie znaczy to, że zanika. Wszystko pozostaje w naszej pamięci i sercu, tworząc naszą niepowtarzalną historię.
Nic nie jest stałe oprócz zmiany. Przemijanie jest nieodłączną częścią naszego życia. W ułamku sekundy stajemy się tylko echem w nieskończoności, a naszym jedynym śladem są wspomnienia, które pozostawiamy.
Twój czas jest ograniczony.
Nie marnuj go na życie cudzym życiem.
Nie ma znaczenia jak długo żyjemy, ale jak. Dni mogą mijać bez żadnych wyników, jak pisze Seneka, a mogą być tak pełne, jak jika Seneka. To nie mierzymy czasu, ale jesteśmy mierzeni przez czas. Nie jest to coś, co możemy posiadać; jest to coś, co nas posiada.
