Nawet przyjaciel mój, któremu ufałem, ...

 W przyjaźni, jak i miłości, jest za mało miejsca na zazdrość. Pamiętaj, przyjaciel to ktoś, kto wie wszystko o tobie i mimo to cię kocha.

 Prawdziwy przyjaciel to ten, kto wchodzi, gdy reszta świata wychodzi. Przyjaźń nie polega na tym, kto jest z nami najdłużej, ale na tym, kto nie zostawił nas samym, kiedy mogł.

 Zmarli przyjaciele nie spoczywają
w ziemi, ale żyją w naszych sercach;
tak Bóg chciał, abyśmy nigdy nie byli sami.

 Przyjazień to nie tylko odkrywanie wspólnych zainteresowań, to także razem dostrzegać i podziwiać to samo w innych.

 Nigdy nie zapominaj o tym, że Bóg uczynił z ciebie swego przyjaciela.

 Przyjaźń to jedna dusza zamieszkująca dwa ciała, to jedno serce zamieszkujące dwa serca.

 W przyjaźni prawdziwej jest coś wyższego od przyjazni, coś, co się jej nie równa. Przyjaciel to nie tylko człowiek, który nigdy nie zawiedzie - to człowiek, który nigdy nie pozwoli zawieść sobie.

 Najprawdziwszym przyjacielem jest ten, kto jest z tobą kiedy cały świat jest przeciwko tobie. Gdy inni odchodzą, on jest ten, który wciąż stoi u twojego boku. Przyjaźń to nie tylko chwilowe wspólne przeżycia, to trwałe uczucie, które nie przemija z upływem czasu.

 Fałszywy przyjaciel jest gorszy od prawdziwego wroga, bo fałszywy przyjaciel fałszuje szczerość i niszczy nas od środka, a prawdziwy wróg stawia nas w bezpośredniej konfrontacji i jedynie zmusza do obrony.

 Trzeba być wielkim przyjacielem, żeby przyjść i przesiedzieć z kimś całe popołudnie tylko po to, żeby nie czuł się samotny. Odłożyć swoje ważne sprawy i całe popołudnie poświęcić na trzymanie kogoś za rękę. (Anna Frankowska)