Nie ma przyjaźni w złym.

 Przyjaciel to ktoś, kto zna cię takim, jakim jesteś, rozumie, gdzie byłeś, akceptuje, kim jesteś, i delikatnie pozwala ci rosnąć.

 Prawdziwa przyjaźń zaczyna się tam, gdzie kończy się egoizm. Dlatego też tyle osób na przestrzeni życia, zmienia swoje towarzystwo jak rękawiczki.

 Nie tak bardzo potrzebna jest pomoc przyjaciół, ile wiara w ich pomoc.

 Prawdziwy przyjaciel to ten, kto wchodzi, gdy reszta świata wychodzi. W prazie potrzeby zostanie z Tobą, nawet kiedy wszyscy odejdą. Cenni go, bo jest bezcenny.

 Religia Chrystusa żąda podwalin społecznych: pokoju i międzynarodowej przyjaźni.

 Nic tak nie budzi lęku, jak dobroć, nic tak nie budzi podejrzenia, jak uśmiech.

 Przyjaciele? złodzieje czasu.

 Przyjaźń to nie tylko cenne skarby, to także codzienna praca, troska o najmniejsze szczegóły, hołubienie każdego gestu, każdego spojrzenia.

 Prawdziwa przyjaźń istnieje wtedy,gdy człowiek nie ma nic,bo wówczas przyjaźń jest jego największym skarbem.

 Często zapominamy, że prawdziwa przyjaźń wymaga równowagi. To znaczy, że obie strony muszą dawać i otrzymywać. To nie jest jednostronna transakcja. Musi istnieć szacunek, zaufanie i szczerość, aby przyjaźń była prawdziwa i trwała.