Człowiek nie ma przyjaciół. Przyjaciół ...

 Prawdziwa przyjaźń to nie tylko chęć bycia razem, to przede wszystkim zrozumienie, cierpliwość, odporność na ból i gniew. To umiejętność mówienia prawdy, nawet jeśli boli.

 Przyjaciele to ci, którzy są zawsze obok, niezależnie od okoliczności. To oni są naszym drugim ja, które zawsze nas rozumie i zawsze jest gotowe do pomocy. Wartość przyjaźni jest nieoceniona, bo to jest to, co niezmiennie dodaje nam sił, niezależnie od sytuacji, która nas spotkała.

 Przyjaźń to nie tylko dar, to także obowiązek. Przyjaciel musi być odważny, skoro musi wziąć na siebie twój cień.

 Przyjaźń jest milczącym porozumieniem pomiędzy dwiema duszami, które nie potrzebują wyrażać słowami co naprawdę czują. Siedząc w milczeniu z prawdziwym przyjacielem, można poczuć, jak w pełni jesteś zrozumiany.

 Prawdziwy przyjaciel to ten, kto wchodzi, gdy reszta świata wychodzi. W prazie potrzeby zostanie z Tobą, nawet kiedy wszyscy odejdą. Cenni go, bo jest bezcenny.

 W naszych nieszczęściach poznajemy przyjaciół. W nieszczęściach przyjaciół poznajemy siebie.

 Przyjaźń nie jest potrzebna do przetrwania, tak jak woda i chleb. Ale bez niej, życie byłoby nie do zniesienia. Mówienie o przyjaźni znaczy mówić o tym co najpleśniejsze, najbezinteresowniejsze, najszczodrniejsze.

 Prawdziwa przyjaźń nie jest o tym, kto był najdłużej, ale o tym, kto wszedł i nie wyszedł z naszego życia, gdy miał okazję.

 Stary przyjaciel jak drugi ojciec.

 Przyjaźń jest jednym z najpiękniejszych darów życia. To braterstwo dusz, które nie są spokrewnione krwią, ale połączone głęboką miłością i szacunkiem. To lojalność, która nie wymaga słów, lecz objawia się w konkretnych czynach.