Nic tak nie budzi lęku, jak dobroć, nic tak nie ...

 Przyjaźń to nie tylko dzielenie radości, ale również cierpienia. To obecność przy tobie nawet, gdy cały świat cię opuszcza. To miłość, która nigdy nie zwraca uwagi na twoje błędy, ale pomaga je naprawić.

 Przyjaciel to ktoś, kto rozumie twoją przeszłość, wierzy w twoją przyszłość i akceptuje ciebie po prostu takim, jakim jesteś. Choćbyś popełnił największe błędy, zawsze stanie u twojego boku, pomoże ci stanąć na nogi i pokaże, że warto iść dalej.

 Doradzając przyjacielowi, staraj się mu pomóc, a nie sprawić przyjemność.

 Przyjaźń nie jest czymś co otrzymujesz. Przyjaźń to coś, co rośnie. Najpierw jest mała, jak nasionko. Potem rośnie, aż staje się wielkim, pięknym kwiatem.

 Wiecie kiedy można nazwać ludzi przyjaciółmi? Gdy zapłakany przychodzisz znienacka a oni wiedzą co powiedzieć. Gdy wiedzą kiedy dać Ci kopa, i nie boją się Ci spojrzeć w oczy po powiedzeniu prawdy o wszystkim dookoła. Tacy którzy słysząc o Twoich marzeniach będą Cię wspierać, nieważne jak bardzo nierealne by były. Będą w Ciebie wierzyć, gdy sam w siebie zwątpisz.

 Przyjaźń jest niezwykle cenna. Bez przyjaciół człowiek jest jak puste pudełko, bez życia, bez radości, bez emocji. Przyjaciele dodają nam skrzydeł, pomagają nam odnaleźć prawdziwe zapomniane marzenia.

 Nie ten przyjaciel,
kto współczuje,
a ten kto pomaga.

 Celem każdej przyjaźni jest dawanie drugiej osobie siły, gdy tylko tego potrzebuje.

 Rzadko kiedy można spotkać prawdziwych przyjaciół, ale „Rzadko kiedy można spotkać prawdziwych przyjaciół, ale kiedy już ich znajdziemy, stają się naszą drugą rodziną”.

 Przyjaźń to jedna dusza zamieszkująca dwa ciała, to jedno serce zamieszkujące dwa serca.