Cezarów zabijają zazwyczaj przyjaciele. Bo są wrogami.

 Przyjaciele to zajebista sprawa, tylko muszą być prawdziwi.

 Przyjaźń to coś więcej niż obietnica, jest to rzadki duch, który pojawia się tylko raz na jakiś czas. To jest rzadka jak diament, wypełniona jest prawdziwą miłością, szacunkiem i szczerością. Przyjaciel to ktoś, kto jest zawsze blisko Ciebie, niezależnie od sytuacji.

 Przyjaźń to jeden umysł w dwóch ciałach. To tajemnicza siła, która pozwala na głębokie zrozumienie, bez konieczności wyjaśniania każdej myśli. To bezcenna wartość, którą trudno znaleźć, ale gdy ją odnajdziemy, daje nam bezgraniczenie wiele.

 Prawdziwa przyjaźń istnieje wtedy,gdy człowiek nie ma nic,bo wówczas przyjaźń jest jego największym skarbem.

 Przyjaciel jest kimś, kto zna całą twoją muzykę i potrafi ją zagrać, kiedy ty zapominasz o melodii.

 Bardzo powinny być nam podejrzane sądy przyjaciół, kiedy padają na naszą korzyść.

 Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, aby być nieodłącznym, ale na tym, żeby być w stanie rozdzielić się i nic nie zmieniać.

 Przyjaciel to ten, kto zna melodię twojej duszy i jest w stanie zagrać ją Tobie wtedy, kiedy Ty zapomniałeś nut.

 Nieszczęśliwa jest wszelka dusza skrępowana przyjaźnią ku rzeczom nieśmiertelnym, gdyż się kraje po ich utracie i odczuwa nieszczęście, jakim dotknięta była i przed ich utratą.

 Kolega wystarczy, aby był dobry. Przyjaciel musi jeszcze być prawdziwy.