Czasami w imię przyjaźni trzeba się jej wyrzec.

 Przyjaźń polega na tym, by być blisko, nawet kiedy jest się daleko. Przyjaciel jest tym, kto nigdy nie odchodzi nawet wówczas, gdy wszystko inne zanika.

 Przyjaźń zaczyna się w momencie, gdy jedna osoba mówi do drugiej: 'Co? Ty też? Myślałam, że jestem jedyna.'

 Przyjaźń polega na tym, żeby umieć dać i umieć przyjąć, by odczuwać i rozumieć. Trzeba ją otaczać względem i czułością. Ta najpiękniejsza kwiat musi być pielęgnowany, aby nie zwiędł.

 Prawdziwe przyjaźnie nie są nigdy zapomniane, żyją w sercu, a nie w umyśle. Możesz zawsze wrócić do nich.

 Rodziny się nie wybiera, ale przyjaciół tak.

 Znam starodawny toast,wart złota dla swej piękności:"Obyś nie spotkał przyjaciela,gdy będziesz wchodził na górę powodzenia".

 Stare przyjaźnie nie rdzewieją. Na długą drogę przyjaźń jest potrzebna. O niej myślisz, gdy jesteś sam. Dobra przyjaźń podwoi twoją radość i podzieli twój smutek.

 Gdy amfora jest pusta, przyjaciele rozchodzą się.

 Przyjaźń to miłość bez skrzydeł. Mniej zakochana, ale bardziej trwała i pewna. Przyjaźń to braterstwo dusz, którego nikt i nic nie zniszczy. Przyjaźń to cenna perła, którą trzeba szanować.

 - A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? - spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. - Co wtedy? - Nic wielkiego. - zapewnił go Puchatek. - Posiedzę tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.