Dobry przyjaciel jest wielkim darem nieba.

 Przyjaźń jest
najsłodszą
słodyczą ziemi.

 Przyjaźń to nie tylko zrozumienie i podobieństwo duchowe, to także duży szacunek do różnic. Łączy nas to, że mamy pewne wspólne cele, ale przede wszystkim zrozumienie i szacunek dla naszych różnic.

 Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, by patrzeć sobie nawzajem w oczy, ale patrzeć razem w tym samym kierunku.

 Prawdziwy przyjaciel to ten, który wchodzi, gdy reszta świata wychodzi.

 Gdy poznajesz nowego człowieka, który ci się podoba, zaczynasz od razu szukać w nim ciemnych stron charakteru. To naturalne. Ale z przyjacielem jest inaczej. Prawdziwy przyjaciel to ktoś, dla kogo nie istnieją ciemne strony charakteru. Choćby był najgorszym mordercą na świecie, dla ciebie jest świętym. Dlatego właśnie przyjaźń jest tak sporadyczna w istocie; wymaga absolutnej wręcz ślepoty...

 Przyjaźń jest wzajemną zależnością, która opiera się na wzajemnej niezależności.

 Przyjaźń to jedna dusza zamieszkująca dwie ciała, to jeden duch zamieszkujący dwie dusze.

 Przyjaciel kocha w każdym czasie, a bratem się staje w nieszczęściu.

 Przyjaciel to ktoś, kto zna cię lepiej, niż sam siebie, a mimo to cię lubi, docenia twoje mocne strony, ale nigdy nie ukrywa przed tobą twoich słabości. To osoba, której ufasz zawsze i wszędzie, niezależnie od okoliczności.

 Przyjaźń to wszystko. To druga część ducha, której nikt nie ma prawa dotknąć. To zawsze oznacza wyrozumiałość, nigdy nie wymaga jakiegoś wyjaśnienia; jest to Codzienność, która jest zawsze dobra.