Ze wszystkich moich przyjaciół jestem jedynym, jaki mi pozostał.

 "Przyjaciel
To słowo mi odległe
Nie ma już kogoś takiego w moim życiu
Wszyscy mnie zostawili
Teraz płacze
Lecz wiem
Wiem ze nie mogę płakać
Trzeba być silnym
W tym świecie
Nienawiści
Zła
Bólu
Trzeba znosić to czym obarcza nas życie
Jednak to życie jest bardzo brutalne
Strasznie rani
Sprawia wiele bólu
I cierpienia
Nie miejmy żalu do życia
Bo sami kierujemy tym życiem
A także sami wybieramy przyjaciół
I własnie osoba którą sami wybraliśmy nas zraniła"

 Czasami w imię przyjaźni trzeba się jej wyrzec.

 Przyjaźń to coś więcej niż obecność. To magia zrozumienia, cierpliwości i wybaczenia. To cicha ręka, którą podajesz, kiedy to potrzebne. To czułość, która staje się nawykiem.

 Prawdziwe przyjaźnie są jak wieczne diamenty; są wieczne i trwałe jako skały. Są cenne, rzadkie, a gdy giną, są niezastąpione.

 Nie wszyscy, którzy się uśmiechają, są przyjaciółmi.

 Nie będzie miał nigdy prawdziwych przyjaciół ten, kto nie lęka się robić sobie wrogów.

 Chodź z nami, przyjacielu...

 Przyjaźń to nie tylko wspólne chwile, ale także wspólna odległość. To zdolność do cierpienia, do przebaczenia, do milczenia, do rozumienia. To dłoń, która zawsze jest gotowa do pomocy. To usta, które zawsze znajdują czas na uśmiech pomimo bólu. To serce, które jest gotowe ofiarować ciepło dniom najzimniejszym.

 Prawdziwi przyjaciele to ci, którzy wchodzą, gdy reszta świata wychodzi. Gdy twój świat się rozpada, to oni przechodzą przez szczątki, aby pomóc ci złożyć go z powrotem.

 Przyjaźń to jeden umysł w dwóch ciałach. Prawdziwa przyjaźń to nie rozłąka, a jedność serc. Bycie przyjacielem to ścieżka do osobistego rozwoju i odkrycia.