Tak, stary przyjacielu, choruje pan na organizacyjne niedołęstwo i niemoc.

 Pochlebcy wydają się być takimi przyjaciółmi, jak wilki psami.

 Nie korzystamy częściej z wody i ognia niż z przyjaźni.

 Gdy nieszczęście tłoczy, przyjaciel odskoczy.

 Przyjaźń to nie tylko zrozumienie i podobieństwo duchowe, to także duży szacunek do różnic. Łączy nas to, że mamy pewne wspólne cele, ale przede wszystkim zrozumienie i szacunek dla naszych różnic.

 Wszystkie wielkości świata nie są warte tyle, co dobra przyjaźń.

 Nie ten przyjaciel, co cię chwali, ale ten, co ci prawdę mówi.

 Przyjaźń to nie jest tylko obecność, to jest coś więcej. To rozumienie, to uznawanie drugiego człowieka, to uczucie, które nie jest ani trochę mniej piękne niż miłość.

 Mogło być gorzej. Twój wróg mógł być twoim przyjacielem.

 Przyjaźń, której nic nie ogranicza, jest największym darem losu. To najskuteczniejszy lek na wszelkie zmartwienia, najmocniejsza broń przeciwko wszelkim nieszczęściom, najcenniejszy skarb, który czeka tylko na nas, byśmy go odkryli.

 Przyjaciel kocha w każdym czasie, a bratem się staje w nieszczęściu.