Tak, stary przyjacielu, choruje pan na organizacyjne niedołęstwo i niemoc.

 Między przyjaciółmi szczęście koła fortuny winno być wspólne.

 Mogło być gorzej. Twój wróg mógł być twoim przyjacielem.

 Przyjaźń bez zaufania to jak drzewo bez korzeni. Niczym złoto, jej wartość rośnie z każdym rokiem. Trzeba ją pielęgnować, bo nic na świecie nie jest cenniejsze od prawdziwej, niezłomnej przyjaźni.

 Kolega wystarczy, aby był dobry. Przyjaciel musi jeszcze być prawdziwy.

 Przychodzi taki czas, kiedy musisz wybrać między tym, co jest prawe, a tym, co jest proste. Ale jeżeli masz dość szczęście, by kochać i być ukochanym, zrozumiesz, że prawda i miłość są jednym i tym samym.

 Przyjaciół można mieć o każdym czasie.Pod warunkiem ze się ich nie potrzebuje.

 Przyjaźnia to coś więcej niż obowiązek. To po prostu sposób, w jaki nauczyliśmy się pokazać, jak bardzo komuś na nas zależy. Przyjaciele to ci, którzy wiedzą o tobie najgorsze, a mimo to widzą w tobie to, co najlepsze.

 Nie ten przyjaciel,
kto współczuje,
a ten kto pomaga.

 Czasami w imię przyjaźni trzeba się jej wyrzec.

 Wiecie kiedy można nazwać ludzi przyjaciółmi? Gdy zapłakany przychodzisz znienacka, a oni wiedzą co powiedzieć. Gdy wiedzą kiedy dać Ci kopa, i nie boją się Ci spojrzeć w oczy po powiedzeniu prawdy o wszystkim dookoła. Tacy którzy słysząc o Twoich marzeniach będą Cię wspierać, nieważne jak bardzo nierealne by były. Będą w Ciebie wierzyć, gdy sam w siebie zwątpisz.