Przyjaciół wybierasz sobie sam. Prawdziwych przyjaciół wybiera czas.

 Jeden prawdziwy przyjaciel lepszy jest, jak wielu krewnych.

 Dla niej przyjaciele to byli ludzie, którzy pytają, jak minął Ci dzień, którzy podają Ci paczkę chusteczek, gdy płaczesz, którzy o północy wpuszczają Cię do swojego mieszkania, piją z Tobą wódkę, a potem ścielą dla Ciebie łóżko na nocleg, którzy przed podróżą mówią Ci: „Uważaj na siebie”, którzy o drugiej nad ranem podnoszą słuchawkę telefonu i przez godzinę słuchają, jak przeklinasz życie.

 Prawdziwe przyjaźnie są jak wieczne diamenty... są rzadkie i cenne, ale fałszywe przyjaźnie są jak liście jesieni, można je znaleźć wszędzie.

 Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, aby być nieodłącznym, ale na tym, żeby być w stanie rozdzielić się i nic nie zmieniać.

 Przyjaźń, to jak gwiazda. Nie zawsze ją widać, ale wiemy, że zawsze jest. Ciężko ją znaleźć, łatwo stracić, ale gdy już ją mamy, towarzyszy nam do końca życia.

 Idziesz na spotkanie ze starym przyjacielem i chcesz się przed nim otworzyć. Jeśli nie całkiem, to przynajmniej chcesz mupowiedzieć, co się w tobie kotłuje. Ale on spieszy się. Rozmawiacie o wszystkim i o niczym. Zostajesz bardziej samotny i pusty niż przed spotkaniem.

 Przyjaźń to nie tylko nieodzowny prezent, dużo od niej zależy. Gdy jej nie ma, na skale wartości człowieka wykonuje się ciężko dźwigając wielki kamień.

 Pewnego przyjaciela poznaje się w sytuacji niepewnej.

 Przyjaciele ze szczęściem idą.

 Przyjaźń polega na tym, że mogę myśleć na głos. Przyjaźń nie jest czymś, co jest faktyczne, to jest coś więcej. To jest jedna osoba, której zawsze można zaufać, która jest zawsze tam, niezależnie od sytuacji. To jest coś, co można naprawdę zrozumieć. To jest coś, co można naprawdę docenić. To jest coś, co można naprawdę kochać. To jest coś, co można naprawdę szanować. To jest coś, co można naprawdę podziwiać. To jest coś, co można naprawdę uwielbiać.