Prawdziwi przyjaciele nie odchodzą. Nie oceniają nas i szanują wszystko co robimy, każdy nasz wybór. Zawsze są przy nas w gorszych momentach, wspierają. I nie ma słów na to żeby wystarczająco im podziękować.
Nie ten przyjaciel,
kto współczuje,
a ten kto pomaga.
Kiedy otworzysz mi drzwi, gdy będę w odległym kraju, będę miał dom. Może nie jest do końca moim, ale zawsze będę tam mile widziany. Pamiętaj o mnie, ponieważ będziesz zawsze w moim sercu, moim najlepszym przyjacielem.
Przyjaźń, jak cenna porcelana, jest wyjątkowo delikatna. Ale raz rozbijana, nigdy nie jest tak samo mocna.
Przyjaźń to wszystko. To drugie ja. Nie trzeba jej tłumaczyć ani też wyjaśniać. Ona jest ona, jak samoistność. Istnieje całe życie, niezależnie od miłości, rozłąki, własności, młodości ani starości. Jest lojalnością do samego końca.
Prawdziwe przyjaźnie są jak dobre zdrowie - nie doceniasz ich, dopóki je nie stracisz. Kiedy jesteś z prawdziwym przyjacielem, nie obawiasz się, że będzie cię oceniał, lecz cieszysz się, że zawsze będzie przy tobie, niezależnie od okoliczności.
Niebo zsyła nam przyjaźń po to,
żebyśmy mogli się wypowiedzieć i
pozbyć tajemnic, które nas gnębią.
Przyjaźń to jeden umysł w dwóch ciałach, to ciche porozumienie, ciche jednocześnie oparcie się na wzajemnej ufności cennego niż złoto.
Przyjaźń to cenny skarb, którego wartość zdaje się wzrastać z wiekiem. To jak ciepły płomień, który nigdy się nie gnuśnie, bijący prawdą i miłością, nawet gdy otaczający świat zdaje się być zimny i obojętny.
"Nie bądź jak lalka, to twoje życie, rób co chcesz, nie narzekaj, bo ktoś ma gorzej, ale idź przed siebie, dogoń czas i... życie."
Z prawdziwym przyjacielem można milczeć w towarzystwie, wybierając słowa bez potrzeby mówienia. To jest przyjaźń, która nie zależy od wymiany słów, ale od prawdziwego zrozumienia.
