Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela.

 Przyjaźń to jedna dusza zamieszkująca dwa ciała, to jedno serce bijące w dwóch ludziach.

 Przyjaciel kocha w każdym czasie, a bratem się staje w nieszczęściu.

 Brat obrażony - trudniejszy do zdobycia niż miasto warowne.

 Przyjaźń jest najlepszym lekarstwem
na wszelkie nasze dolegliwości. Ona kruszy bariery, które nas dzielą, rozluźnia wszelkie ograniczające nas więzy, przenika jak stare, dobre wino do wszystkich żył życia. Jest poczuciem, że się nawzajem rozumiemy, ufamy.

 Przyjaciel w podróży lepiej, niż pieniądz posłuży.

 Prawdziwego przyjaciela poznaje się w biedzie. Nie jest przyjacielem ten, kto w sekundzie biedy pozostaje ci wierny, ale ten, który pozostaje wierny do końca.

 Przyjazne słowo nic nie kosztuje,a jednak jest najpiękniejszym ze wszystkich prezentów.

 Kolega wystarczy, aby był dobry. Przyjaciel musi jeszcze być prawdziwy.

 Przyjaźń to nie tylko wspólne chwile, ale także wspólna odległość. To zdolność do cierpienia, do przebaczenia, do milczenia, do rozumienia. To dłoń, która zawsze jest gotowa do pomocy. To usta, które zawsze znajdują czas na uśmiech pomimo bólu. To serce, które jest gotowe ofiarować ciepło dniom najzimniejszym.

 Prawdziwa przyjaźń to nie jest coś, co się zdobywa w handlu. Przyjaźń to nie koń, którego kupujesz. To jest coś, co wymaga największych starań i najwięcej cierpliwości.