Nauczmy się okazywać przyjaźń człowiekowi, kiedy żyje, a nie, kiedy ...

 To Pływająca Wyspa stworzona z odpadów. A my jesteśmy tym samym. To znaczy ja, ty i cała reszta. Niepożądanymi, bezużytecznymi, pstrokatymi stworzeniami... które gdy tylko spotkają kogoś podobnego do siebie, zaraz do niego przylegają, żeby trzymać się w kupie.

 Dobry przyjaciel to taki, który wchodzi, gdy reszta świata wychodzi. Gdyby ludzie potrafili to zrozumieć, większość problemów by na świecie nie istniała.

 Przyjaźń to nie tylko wspólne chwile, ale także wspólna odległość. To zdolność do cierpienia, do przebaczenia, do milczenia, do rozumienia. To dłoń, która zawsze jest gotowa do pomocy. To usta, które zawsze znajdują czas na uśmiech pomimo bólu. To serce, które jest gotowe ofiarować ciepło dniom najzimniejszym.

 Przyjaźń to cenny skarb, który musisz pielęgnować. To więcej niż prezent, to dar, który wymaga pielęgnowania jak delikatne, rzadke kwiaty. Bądź zawsze dla swoich przyjaciół wsparciem, niezależnie od sytuacji.

 Prawdziwi przyjaciele to ci, którzy wchodzą, gdy reszta świata wychodzi. Gdy twój świat się rozpada, to oni przechodzą przez szczątki, aby pomóc ci złożyć go z powrotem.

 Chrystus nie nakazał nam być przyjaciółmi - nakazał nam być braćmi.

 Przyjaciel nigdy nie
powinien zbyt wysoko
oceniać naszych zalet, a wróg powinien przeceniać nasze wady.

 Prawdziwi przyjaciele nie odwracają się od ciebie, tylko dlatego, że się rozwodzisz.

 Prawdziwa przyjaźń nie jest o tym, kto był najdłużej. To o kim pamiętasz, kiedy mówisz 'bądź ostrożny'. To o kim myślisz, kiedy mówisz 'tęsknię za tobą'.

 Przyjaźń to nie jest coś, co można zrozumieć na raz. To proces poznawania, który trwa całe życie. Przyjaźń to rozmowy do białego rana, to wspólne łzy, śmiech, to uczucie, że ktoś jest zawsze przy tobie, niezależnie od wszystkiego.