To takie dziwne usłyszeć ,, Musimy się kiedyś spotkać" od ...

 Przyjaźń bez zaufania jest jak kwiat bez zapachu, jest jak ptak bez skrzydeł. To jest doświadczenie, które nie ma prawdziwej wartości.

 Są ludzie, z którymi tracisz czas i ludzie, z którymi tracisz poczucie czasu. To tylko kwestia wyboru.

 W prawdziwej przyjaźni, jedna dusza mieszka w dwóch ciałach, jedno serce w dwóch duchach.

 Przyjaciele to ci, którzy są zawsze obok, niezależnie od okoliczności. To oni są naszym drugim ja, które zawsze nas rozumie i zawsze jest gotowe do pomocy. Wartość przyjaźni jest nieoceniona, bo to jest to, co niezmiennie dodaje nam sił, niezależnie od sytuacji, która nas spotkała.

 Przyjaźń to nie tylko wdzięczny gest, to nie tylko uprzejmość, uprzedzenie, czysta formalność. Nie, przyjaźń to coś więcej, to rozumienie, to cierpliwość, to wiara w drugiego człowieka, to szacunek do jego godności, to zrozumienie sensu jego losu. To niemalże miłość, bez czysto biologicznych jej cech, to miłość duchowa.

 Głęboka przyjaźń jest jak zdrowie, nie zauważamy jego wartości, dopóki go nie stracimy.

 Budowanie przyjaźni przypomina karmienie
wiewiórek w parku. Na początku w tych małych zwierzątkach jest jedynie chęć, żeby chwycić jak najwięcej i uciec. Jednak nasza wytrwałość, delikatność i czas powodują, że wkrótce jedzą nam z ręki.

 Lepiej mieć dziesięciu przyjaciół, niż jednego wroga.

 Przyjaźń to jedna z najtrudniejszych, ale też najpiękniejszych rzeczy na świecie. To niewidzialna ręka, która podtrzymuje nas, kiedy upadamy. To głos, który uspokaja nasze serce, kiedy jesteśmy smutni. To ciepło, które otula nas, kiedy jesteśmy samotni. To czech, który powstrzymuje nas, kiedy chcemy iść zbyt daleko.

 Prawdziwy przyjaciel to ten, kto wchodzi, gdy reszta świata wychodzi.