Przyjaźń to jest coś niezwykle ważnego, co nie wszyscy w życiu znajdują. Zawsze jest wzajemna - nie tak jak miłość. Można beznadziejnie kochać całe życie, ale nie można beznadziejnie się przyjaźnić.
Przyjaźń nie polega na tym, by patrzeć na siebie nawzajem, lecz aby razem patrzeć w tym samym kierunku. Prawdziwy przyjaciel to ten, kto daje ci całkowitą swobodę bycia sobą - i zwłaszcza czuć lub nie czuć. Cokolwiek czujesz w danym momencie, jest w porządku z nim.
Przyjaciel to ktoś, kto zna cię lepiej, niż sam siebie, a mimo to cię lubi, docenia twoje mocne strony, ale nigdy nie ukrywa przed tobą twoich słabości. To osoba, której ufasz zawsze i wszędzie, niezależnie od okoliczności.
Lepszy przyjaciel w potrzebie, niż pieniądze w garści.
Kiedy człowiek dorasta traci też przyjaciół - jeśli ma szczęście to tylko tych niewłaściwych, którzy może nie są tak dobrzy, jak się o nich kiedyś myślało. Jeśli masz szczęście, to uda się utrzymać tych, którzy są prawdziwymi przyjaciółmi, tych, którzy zawsze przy tobie trwali. Nawet jeśli tobie się wydawało, że nie trwają. Bo tacy przyjaciele są cenniejsi od wszelkich diademów świata.
My jesteśmy tacy przyjaciele, co się nie lubią.
Czyż jest coś lepszego niż mieć kogoś, z kim można porozmawiać o wszystkich rzeczach jakby się rozmawiało ze sobą samym?
Ze wszystkich moich przyjaciół jestem jedynym, jaki mi pozostał.
Po to są właśnie najlepsi przyjaciele. Tak właśnie postępują. Pilnują, żebyś nie spadł w przepaść.
Prawdziwą przyjaźni poznaje się w biedzie.
Chcę, by mój świat był twoim,
a twój moim. Na tym polega przyjaźń.
