Nie mierzymy przyjaźni liczbą spotkań. Nie mierzymy jej ilością wspólnie spędzonego czasu. Mierzymy ją dechem serca, zrozumieniem, akceptacją i miłością. Wcale nie musimy się codziennie widywać, aby być dla siebie bliskimi.
Przyjaciel to ten, kto zna cię takim, jakim jesteś, rozumie, gdzie przeszedłeś, akceptuje, kim się stałeś, i pozwala ci jednak rosnąć.
Mówiono o nich,
że gdy znaleźli orzeszek,
Ziarnko dzielili na dwoje.
Przyjaciół wcale nie poznaje się w biedzie. Przyjaciół poznaje się po tym, jak znoszą twoje szczęście.
Krucha jest przyjaźń zawarta przy kielichu.
Przyjaźń polega na tym, że mogę myśleć na głos. Przyjaźń nie jest czymś, co jest faktyczne, to jest coś więcej. To jest jedna osoba, której zawsze można zaufać, która jest zawsze tam, niezależnie od sytuacji. To jest coś, co można naprawdę zrozumieć. To jest coś, co można naprawdę docenić. To jest coś, co można naprawdę kochać. To jest coś, co można naprawdę szanować. To jest coś, co można naprawdę podziwiać. To jest coś, co można naprawdę uwielbiać.
Przyjaźń to nie tylko towarzyszenie nam w życiu, to się wtajemniczać, to wyzbywać się jakiegoś kawałka siebie, tworząc miejsce dla kogoś innego. To także zdolność mówienia sobie prawdy. Przede wszystkim prawdy o sobie samym.
Przyjaźń to nie tylko dzielenie radości, to przede wszystkim dzielenie smutku. Kiedy jesteśmy szczęśliwi, wszyscy chcą być naszymi przyjaciółmi, ale prawdziwy przyjaciel stanie obok nas, gdy jesteśmy najbardziej wstrząśnięci, gdy upadamy na kolana. To jest prawdziwa wartość przyjaźni.
Uległość stwarza przyjaciół, prawda nienawiść.
Przyjaciel przytomny lepszy, niż brat odległy.
