Rodziny się nie wybiera, ale przyjaciół tak.
Większość ludzi chciałaby mieć takich przyjaciół,jakimi sami nie umieją być.
Moim przyjacielem jest ten, kto mi pomaga, a nie ten, który się lituje.
Przyjaźń to najpiękniejszy darem, jaki możemy otrzymać. To siła, która daje nam poczucie bezpieczeństwa, wsparcia w trudnych chwilach i radość w szczęśliwych momentach. To nieoceniony skarb, który warto pielęgnować każdego dnia.
Budowanie przyjaźni przypomina karmienie
wiewiórek w parku. Na początku w tych małych zwierzątkach jest jedynie chęć, żeby chwycić jak najwięcej i uciec. Jednak nasza wytrwałość, delikatność i czas powodują, że wkrótce jedzą nam z ręki.
Stary przyjaciel jak drugi ojciec.
Przyjaźń to wszystko. To drugie ja. Nie trzeba jej tłumaczyć ani też wyjaśniać. Ona jest ona, jak samoistność. Istnieje całe życie, niezależnie od miłości, rozłąki, własności, młodości ani starości. Jest lojalnością do samego końca.
Prawdziwa przyjaźń to nie tylko chwile szczęścia, to także momenty łez, które przynoszą ulgę. To radość, której nie można porównać z niczym innym. To tajemnica, której nie rozumieją Ci, którzy jej nie doświadczyli.
Przyjaciel jest kimś, kto zna całą twoją muzykę i potrafi ją zagrać, kiedy ty zapominasz o melodii.
Świętym jest na ziemi,kto umiał przyjaźń zabrać ze świętymi.
