Nie ma nic bogatszego w życiu od prawdziwej przyjaźni, która rozumie Twoje złamane uczucia i dotyka Twoją duszę nawet bez słow.
Przyjaźń to nie tylko drogie słowa. To uczucie, które nie wymaga zrozumienia. To ciepło, które jest cieplejsze od słońca. To siła, która jest silniejsza od gór. To spokój, który jest głębszy od morza. To miłość, która jest większa od wszechświata.
Jak ludzie za sobą tęsknią to się spotykają a nie tylko gadają, że bardzo, bardzo tęsknią.
Stare opowieści są jak dawni przyjaciele, których trzeba od czasu do czasu odwiedzać.
Przyjaźń to nie tylko towarzyszenie nam w życiu, to się wtajemniczać, to wyzbywać się jakiegoś kawałka siebie, tworząc miejsce dla kogoś innego. To także zdolność mówienia sobie prawdy. Przede wszystkim prawdy o sobie samym.
Ludzie przechodzą obok nas i znikają, ale są tacy, którzy zostają na zawsze. Bez względu na czasy, na sytuacje. Oni są jak słońce, które zawsze jest choćby za chmurami. Oni użytkują naszych snów, naszych tajemnic, są ze słońcem i z mrokiem, zdesperowani, a równocześnie wierni do końca. Takie jest prawo prawdziwej przyjaźni: bez użalu, bez pamięci i bez żądań.
Przyjaźń to nie jest coś, co można nauczyć się w szkole. Ale jeżeli nie nauczyłeś się znaczenia przyjaźni, naprawdę nie nauczyłeś się niczego.
Potrzeba wielu lat, by odnaleźć
przyjaciela, wystarczy chwila, by go stracić.
Nie ma nic bardziej cennego niż prawdziwa przyjaźń. To ona jest rzadka jak bryłka złota. Trzeba ją szanować i pielęgnować, bo to skarb, który trudno znaleźć, a łatwo stracić.
Między przyjaciółmi szczęście koła fortuny winno być wspólne.
