Przyjaźń to jeden umysł w dwóch ciałach. Przyjaciele są jak kwiaty w ogrodzie życia. Prawdziwa przyjaźń to niewidzialna więź, która łączy dwa serca, niezależnie od odległości.
Mogło być gorzej. Twój wróg mógł być twoim przyjacielem.
Przyjaźń jest jak czekolada. Słodka, smaczna i zawsze optymistyczna. Ale są również te gorzkie dni, kiedy jedyny nam pozostały kawałek ciemnej czekolady. Ale to właśnie ten gorzki kawałek czyni naszą przyjaźń silniejszą.
Niemożliwością jest, by przyjaciele doceniali nas bardziej, niż my ich, ponieważ od czasu i uporu zależy moc przyjaźni, a upór i cierpliwość są znów obdarzone możliwością wspólnego wzrastania.
Nigdy nowa przyjaźń nie wyrówna starej.
Budowanie przyjaźni przypomina karmienie
wiewiórek w parku. Na początku w tych małych zwierzątkach jest jedynie chęć, żeby chwycić jak najwięcej i uciec. Jednak nasza wytrwałość, delikatność i czas powodują, że wkrótce jedzą nam z ręki.
Przyjaźń jest jak pieniądze, łatwiej jest zrozumieć jej wartość, gdy jej brakuje. Prawdziwi przyjaciele to ci, którzy już na zawsze pozostaną w naszym sercu.
Przyjaźń jest milczącym porozumieniem pomiędzy dwiema duszami, które nie potrzebują wyrażać słowami co naprawdę czują. Siedząc w milczeniu z prawdziwym przyjacielem, można poczuć, jak w pełni jesteś zrozumiany.
Nie ten przyjaciel, kto współczuje, a ten kto pomaga.
Prawdziwa przyjaźń to nie tylko chwila, to nie pracę, to nie pieniądze, to jest coś więcej to jest miłość, to jest prawdziwa przyjaźń, bez której nie ma życia.
