Najważniejszą rzeczą, której nauczyłem na swojej drodze jest to, że najważniejszym surowcem w życiu człowieka jest przyjaźń. Bardziej cennym od pieniędzy, zaszczytów, sławy i władzy.
Przyjaciel to ktoś, kto daje ci totalną swobodę bycia sobą.
Przyjaźń rodzi się w momencie,
gdy jedna osoba mówi do drugiej:
"Co? Ty też? Myślałem, że tylko ja".
Tak, stary przyjacielu, choruje pan na organizacyjne niedołęstwo i niemoc.
Przyjaźń jest jak delikatny kwiat, potrzebuje opieki, troski i uwagi. To podtrzymujące ramię w trudnych chwilach i uśmiech, kiedy nie ma na co się cieszyć. Przyjaciel to osoba, z którą nie musimy mówić na głos, bo rozumieją nas bez słów.
Przyjaciół poznaje się w biedzie. Prawdziwy przyjaciel to ten, kto nie opuszcza nas, gdy tracimy zdrowie czy dobra.
Przyjaźń bez zaufania nic nie warta.
Chcesz się dowiedzieć prawdy o sobie, pokłóć się z przyjacielem.
To jest niedorzeczne, mówić, że przyjaźń jest mniej ważna od miłości. To braci jednej krwi. Przyjaźń to miłość bez skrzydeł.
Przyjaźń nie polega na tym, żeby patrzeć jeden na drugiego, ale żeby razem patrzeć w tym samym kierunku.
