Przyjaciół poznajemy w biedzie.Ale tylko biednych przyjaciół.
Przyjaciół poznaje się w biedzie, nie w radości. Przyjaciel nie jest tym, kto nas pociesza łzami, lecz tym, kto nas uszczęśliwia prawdą.
Chcesz się dowiedzieć prawdy o sobie, pokłóć się z przyjacielem.
Przyjaźń jest jedynym cementem, który zawsze będzie mocno trzymał razem świat. Przyjaciel jest tym, kto zna wszystkie twoje historie. Przyjaciel to ten, kto tworzy nowe historie z tobą.
Nie chełp się bogactwem, jeśli je posiadasz, ani przyjaciółmi, dlatego że są możni; ale chlub się w Bogu, który wszystkiego użycza, a nade wszystko pragnie dać samego siebie.
Prawdziwa przyjaźń to nie jest coś, co się zdobywa w handlu. Przyjaźń to nie koń, którego kupujesz. To jest coś, co wymaga największych starań i najwięcej cierpliwości.
Nie będzie miał nigdy prawdziwych przyjaciół ten, kto nie lęka się robić sobie wrogów.
Przyjaciół wcale nie poznaje się w biedzie. Przyjaciół poznaje się po tym, jak znoszą twoje szczęście.
Czasem spotykamy osoby, które nie mają dla nas żadnego znaczenia. Są względem nas całkowicie obojętne. Dopiero gdy mamy problem, najczęściej problemy finansowe, zdajemy sobie sprawę, że mogą to być przyjaciele na dobre i na złe
Przyjaciel to człowiek, do którego dzwonię
po wielu miesiącach milczenia, i nie pyta:
dlaczego się nie odzywałaś, tylko mówi:
cieszę się, że właśnie dziś słyszę Twój głos.
