Głębia Przyjaźni

 Człowiek, który nie ma żadnej przyjacielskiej pamięci, jest jak człowiek, który nie ma żadnej lewej ręki. Jest to zawsze najbliższy do ideału przyjacielskiej wzajemności.

 Przyjaźń to nie jest coś, co można zrozumieć na raz. To jest powolna ciekawa droga, która prowadzi przez wzajemne zrozumienie, szacunek, a co najważniejsze, uczucie wzajemnej tęsknoty w chwilach samotności.

 Przyjaźń jest niezbędna. To ważne mieć kogoś, kto podnosi Cię z podłogi, włącza muzykę, polewa kolejnego kieliszka, obejmuje Cię i siedzi z Tobą aż do rana po prostu słuchając jak miotasz przekleństwami na wszystko co Cię otacza.

 Prawdziwa przyjaźń jest jak zdrowie, nie zdajesz sobie sprawy z jego wartości, dopóki go nie stracisz.

 Too many mistakes, honey.

 Prawdziwa przyjaźń jest jak zdrowie. Nie zdajemy sobie sprawy z jego wartości do czasu, gdy je stracimy.

 Jak może się z nim zadawać, skoro stale odmawia robienia z siebie durnia dla jej rozrywki?

 Przyjaźnia to coś więcej niż obowiązek. To po prostu sposób, w jaki nauczyliśmy się pokazać, jak bardzo komuś na nas zależy. Przyjaciele to ci, którzy wiedzą o tobie najgorsze, a mimo to widzą w tobie to, co najlepsze.

 Przyjaźń to wszystko. To drugie ja. Każdemu możemy wybaczyć, że ma inne zdanie. Ale komuś, kto ma inne zdanie na temat naszych ulubionych zespołów rockowych, już nie - jest to, przecież, prawie jak zdrada przyjaźni.

 Religia Chrystusa żąda podwalin społecznych: pokoju i międzynarodowej przyjaźni.