Przyjaźń to nie tylko towarzyszenie nam w życiu, to się wtajemniczać, to wyzbywać się jakiegoś kawałka siebie, tworząc miejsce dla kogoś innego. To także zdolność mówienia sobie prawdy. Przede wszystkim prawdy o sobie samym.
Przyjaźń, to nie tylko słowo, to pasja. To pasja dzielenia się, pasja zrozumienia, niekończąca pasja składania w sobie nawzajem. Nigdy nie bądź zbyt szybki, by sądzić ludzi, będziesz mógł stracić prawdziwego przyjaciela.
Brat obrażony - trudniejszy do zdobycia niż miasto warowne.
Przyjaźń jest najlepszym lekarstwem
na wszelkie nasze dolegliwości. Ona kruszy bariery, które nas dzielą, rozluźnia wszelkie ograniczające nas więzy, przenika jak stare, dobre wino do wszystkich żył życia. Jest poczuciem, że się nawzajem rozumiemy, ufamy.
Prawdziwy przyjaciel to ten, który wchodzi, gdy reszta świata wychodzi.
Przyjaźń jest jedynym cementem, który zawsze będzie trzymać świat razem. Kiedy jesteśmy opuszczeni, kiedy czujemy się samotni i może nawet zdradzeni, przyjaźń jest jednym lekarstwem, którym możemy się pocieszyć.
Przyjazń to nie coś, co można nauczyć się w szkole. Ale jeśli nie nauczyłeś się znaczenia przyjaźni, nie nauczyłeś się niczego.
Pieniądze ułatwiają życie, ale są niczym, jeśli zdobywając je, zaniedbujesz swoich bliskich.
W przyjaźni prawdziwej jest coś wyższego od przyjazni, coś, co się jej nie równa. Przyjaciel to nie tylko człowiek, który nigdy nie zawiedzie - to człowiek, który nigdy nie pozwoli zawieść sobie.
Kto znajduje prawdziwego przyjaciela, ten znajduje wielki skarb. Przyjaźń to uczucie głębokie, prawdziwe i niezmiennie piękne. Co więcej, przyjaciół nie oszukuje się, nie kłamie im się w oczy, z przyjaciółmi się nie gra.
